15 Ağustos 2012 Çarşamba

hayatı boşvermek üzerine


herhangi bir insanın hayatı bırakması için bir çok nedeni vardır.  saymakla bitmez. eğitim sisteminin saçmalığı , siyasetçileri bizi sömürmesi , dünya üzerinde her gün açlıktan ölen insanların olması , haksız şekilde gelinen rütbeleri görmek vs. bunların hepsi isyan etmek için hatta herşeyi boşvermek için çok güzel sebepler.

ben de bunlardan biriydim. hayatı bırakmak için fırsat kollayan insanın öznesini oluşturmaktaydım. derslere  çalışsam sistem adaletsizdi. kitap okusam okuyan insanlara kızlar bakmıyordu mesela. bir sürü yolun kapalı olduğunu kabullenip bunun adına anarşizm dedim kendi içimde. bir şey için çabalamıyordum. mücadele etmedim mesela o zamana kadar. sürekli isyan edip bira içtim. isyanımda haklıydım ama. çevremde hep adaletsizlik vardı. ve bunu görünce her zaman kaybedeceğimi anladım. anlamamla beraber de hayatı boşverdim 2 sene boyunca. bunda ilacın etkisi de vardı. sadece bira içip sarhoş olmaktı tek dileğim. yaptığım hareketleri önemsemiyordum. hiç bir şeyi önemsemiyordum.

ama normal bir insan karakteri biraz zaman sonra şunu soruyor kendine :" hayatı boşvermek , isyan etmek güzel. ama sen o isyanı etmekte ne kadar haklısın ." 

haksızdım. çünkü  hayatta hiçbir şey için mücadele etmemiş ve mücadelemin sonucunda kazanmamıştım.  ne konu olursa olsun. mücadele etmeden bırakmıştım hayatı. babamın bana verdiği harçlık ile bira alıp sarhoş oluyordum ve hayata küfrediyordum.

ilk başta dediğim gibi hayatı bırakmak için çok fazla yol vardı önümde.  ben bırakmıştım bir süre. hiçbirşey için çaba sarfetmeden ve mücadele etmeden. tecrübe sahibi olup hayatı boşvermekle hiçbirşey yaşamadan boşvermek arasında çok fark var. ben yaşamadan bıraktım. mücadele etmeden. çabalamadan.

peki bu kolaya kaçmak değil miydi ? hayatında bir kez olsun azmetmemiş bir insandım ben. tüm sistemi , adaleti geriye bıraktığımda aslında kendi karakterime olan güvenimin olmadığını gördüm. çünkü hiçbir şey kazanmamıştım değerli dostlar. mücadele etmemiştim. ve kolay yolu bulup isyan etmiştim herşeye. haklı sebeplerim olmasına rağmen yediremedim bunu kendime ama. 

bunu şimdi anlıyorum. insanın isyan etmesi için öncelikle kendi karakterine saygı duyması lazım. birşeyleri başarması veya o şeyler için mücadele etmesi lazım. bunları yaparsan isyan etme lüksü doğabilir sana. ama şimdi isyan etme lüksümüz yok. sadece kolaya kaçıyoruz. önümüze çıkan her engelde isyan ettikçe bir nevi o mücadeleden kaçıyoruz. ve bunun adına da isimler takıyoruz. ama yanlış.
isyan etmek demek mücadele etmeden hayatı bırakmak değilmiş. bunu gördüm gerçekten. insan birşeyleri başardıktan sonra isyan etmeli.

o zaman durmayalım. savaşalım birşeyler için. emek verelim. ter akıtalım. çaba gösterelim ki isyanımızın bir değeri olsun değil mi ?

1 yorum:

  1. fazlaca bir boşvermişlik görüyorum,erken yaşlarda başlamış sende şanssızlığın burda.

    YanıtlaSil